ਮੈਨੂੰ ਕੰਬਣੀ ਆਈ
ਤੁਸੀਂ ਸਦਿਆ
ਮੈਂ ਆਇਆ
ਤੁਸੀਂ ਚੁਕਿਆ ਜਦ ’ਤਾਂਹ ਨੂੰ
ਸਹਿਮ ਜਿਹਾ ਸੀ ਛਾਇਆ
ਮਿੱਠੀ ਮੌਤ ਵਰਗੀ ਮਸਤੀ ਦਾ
ਨਸ਼ਾ ਜਿਹਾ ਇਕ ਆਇਆ
ਤੁਸਾਂ ਸੁਟਿਆ
ਮੈਂ ਡਿਗਿਆ
ਹੋ ਗਿਆ ਖੰਬੜੀ ਖੰਬੜੀ
ਵਗੀ ਵਾਉ ਸੰਝ ਨੂੰ ਐਸੀ
ਉਡਾ ਗਈ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ
ਅਸ਼ਕੇ ਮਹਿਕ ਤੁਹਾਡੀ ਛਹੁ ਦੇ
ਰਹਿੰਦੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਘੇਰੇ
................................................... ਪ੍ਰੋ. ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ
No comments:
Post a Comment