ਹੀਰ ਤੇ ਰਾਂਝਾ - ਪ੍ਰੋ. ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ
(ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਅਲਬੇਲਾ, ਅਲਮਸਤ ਸ਼ਾਇਰ ਪ੍ਰੋ. ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ, ਹੀਰ ਨੂੰ ਭੈਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਅਤੇ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਭਰਾ ਤੇ ਤੌਰ ਤੇ ਚਿਤਵਦਾ ਹੈ. ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸ਼ਾਇਰ ਨੇ ਹੀਰ ਰਾਂਝੇ ਲਈ ਅਜਿਹੇ ਮੌਲਿਕ ਅਤੇ ਮੋਹ ਭਰੇ ਸੰਬੋਧਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ -ਪ੍ਰੋ. ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਹੀਰ ਤੇ ਰਾਂਝਾ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਅੰਸ਼ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲੈ ਰਹੇ ਹਾਂ)
ਆ - ਵੀਰਾ ਰਾਂਝਿਆ
ਆ - ਭੈਣੇਂ ਹੀਰੇ
ਸਾਨੂੰ ਛੋੜ ਨਾ ਜਾਵੋ
ਬਿਨ ਤੁਸਾਂ ਅਸੀਂ ਸਖਣੇ
............................
ਇਕ ਹੀਰ ਅੱਖਰ ਤੇਰੇ ਕੰਨੀਂ ਪਿਆ,
ਤੂੰ ਹੋ ਗਿਆ ਵੀਰਾ! ਸ਼ਹੁ ਦਰਿਆ ਵੇ,
ਜਿਹਦਾ ਆਰ ਨਾ ਪਾਰ ਵੇ.
ਤੇਰਾ ਕਦਮ ਮਿੱਟੀ ਪੰਜਾਬ ’ਤੇ ਮੁੜ ਪੈਂਦਾ ਦੇਖਾਂ
ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਉਛਾਲਾ ਸੁਣਾਂ
"ਮੈਂ ਲਿਆਸਾਂ ਚੰਨ ਸਿਆਲ ਨੂੰ".
..............................
ਆ, ਧੀਏ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀਏ!
ਪੈਰਾਂ ’ਚ ਪੰਜੇਬਾਂ ਤੇਰੇ,
ਸੁੱਥਣ ਤੇਰੀ ਊਦੀ, ਗੁਲਬਦਨ ਬੁਖਾਰੇ ਦੀ,
ਝੱਗਾ ਤੇਰਾ ਨੀਲਾ, ਅਸਮਾਨ ਸਾਰਾ,
ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਗੋਟਾ ਕਿਨਾਰੀ ਚਮਕੇ ਵਾਂਗ ਬਿਜਲੀਆਂ,
ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਕੋਈ ਮਾਂ-ਦਿਤੀ ਸੁਹਣੀ ਮੋਤੀਆਂ ਦੀ ਗਾਨੀ
ਤੇ ਕਲਾਈਆਂ ਵਿਚ ਕਿਰਕਿਟੀਆਂ ਵਾਂਗ ਚਮਕਣ ਜਵਾਹਰਾਤ ਦੀਆਂ ਪੋਂਚੀਆਂ.
ਕੁਵਾਰੀਏ, ਸਾਰਾ ਸੁਹਜ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਹੋਵੇ,
ਤੇ ਸੋਭਾ ਪਾਵੇ ਤੇਰੀ ਬੇਖ਼ਬਰੀ ਦੀਆਂ ਜਵਾਨੀਆਂ.
.........................................ਪ੍ਰੋ. ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ
