ਵੱਡੇ ਵੇਲੇ ਦਿਆ ਤਾਰਿਆ
ਜਿੰਦ ਤੇਰੀ ਕਿਉਂ ਕੰਬੇ
ਗਮ ਅਸਾਡੇ ਘਣੇ ਬੇਲੀਆ
ਪੰਧ ਤੇਰੇ ਜੋ ਲੰਬੇ
ਵੱਡੇ ਵੇਲੇ ਦਿਆ ਤਾਰਿਆ
ਜਿੰਦ ਤੇਰੀ ਕਿਉਂ ਡੋਲੇ
ਝੋਲ ਤੇਰੀ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਚਾਨਣਾ
ਚਿਣਗ ਪਈ ਸਾਡੇ ਚੋਲੇ
ਵੱਡੇ ਵੇਲੇ ਦਿਆ ਤਾਰਿਆ
ਖੁੱਲੀ ਤੇਰੀ ਉਡਾਰ
ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ ਨੂੰ ਪਵੇ ਲੰਘੀਣਾ
ਸੂਈ ਦੇ ਨੱਕਿਉਂ ਪਾਰ
ਵੱਡੇ ਵੇਲੇ ਦਿਆ ਤਾਰਿਆ
ਗੱਲ ਸੁਣੀਂ ਕੰਨ ਲਾ
ਗੁੜ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਵੰਡੀਏ ਬੇਲੀਆ
ਦਰਦ ਨਾ ਵੰਡਿਆ ਜਾ
ਵੱਡੇ ਵੇਲੇ ਦਿਆ ਤਾਰਿਆ
ਜਿੰਦ ਲੱਗੀ ਬੇਦਰਦੀ ਦੇ ਲੇਖੇ
ਪੀੜ ਤੇਰੀ ਕੁਲ ਦੁਨੀਆਂ ਤੱਕਦੀ
ਪੀੜ ਸਾਡੀ ਕੌਣ ਵੇਖੇ.
.......... ਪ੍ਰੋ.ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
No comments:
Post a Comment