ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਰਾਗ ਤੋਂ ਵੈਰਾਗ ਤੀਕਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ
ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਦਾ ਉਹ ਰੰਗ ਵੀ ਪਹਿਚਾਣਦਾ ਹੈ
ਜ਼ਰਾ ਹਉਕਾ ਭਰਾਂ ਤਾਂ ਕੰਬ ਜਾਂਦਾ, ਡੋਲ ਜਾਂਦਾ
ਅਜੇ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦੇ ਹਾਣ ਦਾ ਹੈ
ਮੇਰਾ ਮਹਿਰਮ ਮੇਰੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਹਰ ਪੈੜ ਜਾਣੇ
ਮੇਰਾ ਮਾਲਕ ਸਿਰਫ਼ ਜੁਗਰਾਫ਼ੀਆ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ
ਉਨੂੰ ਆਖੋ ਕਿਸੇ ਮਿੱਟੀ ਚ ਉਗ ਕੇ ਖਿੜ ਪਵੇ ਉਹ
ਉਹ ਐਵੇਂ ਰਸਤਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਕ ਕਾਹਨੂੰ ਛਾਣਦਾ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਬੇਮਾਨੀਅਤ ਬਰਸੇ ਖ਼ਿਲਾਅ ਚੋਂ, ਕੌਣ ਓਦੋਂ,
ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਇਹ ਛਤਰੀ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਤਾਣਦਾ ਹੈ - ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
No comments:
Post a Comment