ਮੇਰੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਦੇ ਖ਼ੰਜਰ ਨਾਲ ਹੀ ਛਲਣੀ ਹੋ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਜੀਅ ਕਿਥੇ ਰਿਹਾਂ ਦੋਸਤੋ
ਬੋਝ ਢੋ ਰਿਹਾਂ ਇਕ ਲਾਸ਼ ਦਾ
ਜਿਸਮ ਚੋਂ ਰੂਹ ਕਦ ਦੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਹੈ
ਬਾਰ ਬਾਰ ਝੁਕਣ ਨਾਲ
ਮੇਰੀ ਕਮਰ ਤੀਰ ਕਮਾਨ ਹੋ ਗਈ ਹੈ
ਮੈਂ ਸਿੱਧਾ ਖੜਨਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆਂ ਦੋਸਤੋ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਖਦੀ ਹੈ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਝਾਕ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਿਰ ਚੁੱਕਣਾਂ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆਂ ਦੋਸਤੋ
................................................................... - ਜਗਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
No comments:
Post a Comment