ਜੰਗਲ ਸੀ
ਬਹੁਤ ਸੰਘਣਾਂ ਹਰਿਆਲੀ ਭਰਿਆ,
ਛਾਵਾਂ ਸਨ ਗਹਿਰੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ
ਅਲਸਾਉਣ ਲਈ ਨਿਮੰਤ੍ਰਿਤ ਕਰਦੀਆਂ.
ਚਹਿਚਹਾਟ ਸੀ
ਅਤਿਅੰਤ ਮਨਮੋਹਕ
ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ
ਗਾ ਰਹੇ ਸਨ
ਰਾਗ ਭੈਰਵੀ
ਰਾਗ ਮਲ੍ਹਾਰ
ਨਗ਼ਮਾ-ਏ-ਬਹਾਰ
ਵਜਦ ਵਿਚ.
ਖ਼ੁਸ਼ਬੂਆਂ ਸਨ
ਸੱਜਰੇ ਖਿੜੇ ਵੰਨਸੁਵੰਨੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ
ਰੋਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਰਸਤਾ ਬਾਰ ਬਾਰ
ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਰੁੱਕ ਸਕਿਆ
ਮਾਣ ਨਾ ਸਕਿਆ
ਛਾਵਾਂ ਸੰਘਣੀਆਂ
ਖੁਸ਼ਬੋਈਆਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ
ਸੁਗਮ ਸੰਗੀਤ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ
ਕਾਹਲੀ ਸੀ ਸ਼ਹਿਰ ਪਰਤਣ ਦੀ.
ਸ਼ਹਿਰ ’ਚ ਮੇਰਾ ਨਾਮ-ਪਤਾ ਸੀ
ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਪਤਨੀ ਸੀ
ਰਾਹ ਭਾਂਪ ਰਹੀ ਪੈੜ ਸੀ
ਜੂਝ ਰਹੇ ਦੋਸਤ ਸਨ
ਮੈਂ ਹੁਣ ਇੱਛ ਕੇ ਵੀ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਭੌਂ ਸਕਦਾ
ਜੰਗਲ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵਿਵਰਜਿਤ ਹੈ
ਬਹੁਤ ਸੰਘਣਾਂ ਹਰਿਆਲੀ ਭਰਿਆ,
ਛਾਵਾਂ ਸਨ ਗਹਿਰੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ
ਅਲਸਾਉਣ ਲਈ ਨਿਮੰਤ੍ਰਿਤ ਕਰਦੀਆਂ.
ਚਹਿਚਹਾਟ ਸੀ
ਅਤਿਅੰਤ ਮਨਮੋਹਕ
ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ
ਗਾ ਰਹੇ ਸਨ
ਰਾਗ ਭੈਰਵੀ
ਰਾਗ ਮਲ੍ਹਾਰ
ਨਗ਼ਮਾ-ਏ-ਬਹਾਰ
ਵਜਦ ਵਿਚ.
ਖ਼ੁਸ਼ਬੂਆਂ ਸਨ
ਸੱਜਰੇ ਖਿੜੇ ਵੰਨਸੁਵੰਨੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ
ਰੋਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਰਸਤਾ ਬਾਰ ਬਾਰ
ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਰੁੱਕ ਸਕਿਆ
ਮਾਣ ਨਾ ਸਕਿਆ
ਛਾਵਾਂ ਸੰਘਣੀਆਂ
ਖੁਸ਼ਬੋਈਆਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ
ਸੁਗਮ ਸੰਗੀਤ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ
ਕਾਹਲੀ ਸੀ ਸ਼ਹਿਰ ਪਰਤਣ ਦੀ.
ਸ਼ਹਿਰ ’ਚ ਮੇਰਾ ਨਾਮ-ਪਤਾ ਸੀ
ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਪਤਨੀ ਸੀ
ਰਾਹ ਭਾਂਪ ਰਹੀ ਪੈੜ ਸੀ
ਜੂਝ ਰਹੇ ਦੋਸਤ ਸਨ
ਮੈਂ ਹੁਣ ਇੱਛ ਕੇ ਵੀ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਭੌਂ ਸਕਦਾ
ਜੰਗਲ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵਿਵਰਜਿਤ ਹੈ
No comments:
Post a Comment