ਨਿਤਰ ਗਏ ਨੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਪਾਣੀ,
ਦਿਲ ਦੀ ਕਟੋਰੀ ਭਰੀ ਪਈ ਏ.
ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਨਗੀਨੇ ਵਾਂਗਰ,
ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਜੜੀ ਪਈ ਏ.
ਸੂਰਜ ਦੇ ਵੱਲ ਜ਼ੱਰੇ ਉੱਡਣ,
ਚੰਨ ਦੇ ਵੱਲ ਸਾਗਰ ਦੀਆਂ ਛੱਲਾਂ.
ਇਉਂ ਉੱਡਣ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਪਿਆਰੀ,
ਲੱਖ ਕਹੀਆਂ ਅਣ-ਕਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ.
ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਪਿਆਰੀ,
ਗ੍ਰਹਿ-ਨਾਦ ਜੋਗੀ ਸੁਣ ਲੈਂਦੇ.
ਮੈਂ ਵੀ ਬਣਿਆ ਪਿਆਰ ਦਾ ਜੋਗੀ,
ਬੋਲ ਤੇਰੇ ਨਿਤ ਕੰਨੀਂ ਪੈਂਦੇ.
ਮੌਲਸਰੀ ਜਿਹੀ ਗੰਧ ਨਾ ਸਜਨੀ,
ਕੰਵਲ ਜਿਹਾ ਨਾ ਪਵਿੱਤਰ ਕੋਈ.
ਐਪਰ ਦੋਹਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਿਰਮਲ,
ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੋਈ.
ਜਦੋਂ ਤੀਕ ਅੱਗ ਉਪਰ ਉੱਠੇ,
ਝਿੱਕੇ ਪਾਸੇ ਵੱਗੇ ਪਾਣੀ.
ਹੁਸਨ ਤੇਰੇ ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਮੇਰੇ ਦੀ,
ਜੱਗ ਵਿਚ ਰਹਿਣੀ ਅਮਰ ਕਹਾਣੀ.
........................................ਪ੍ਰੋ. ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ
No comments:
Post a Comment