ਜੇ ਚੰਗੇ ਪਲ ਛੱਤ ਬਣਦੇ ਅਸੀਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨਾ ਲਿਖਦੇ
ਜੇ ਛੱਤ ਨਜ਼ਮ ਹੁੰਦੀ ਅਸੀਂ ਖ਼ਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਨਾ ਹੁੰਦੇਆਦਮ ਕੋਲ ਹੱਵਾ ਸੀ ਜੀਅ ਪਰਚਾਣ ਲਈ
ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਾਡਾ ਮਸਤਕ
ਦਿਨ ਸਨ ਰੋਟੀ ‘ਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ
ਕਤਲ-ਦਰ-ਕਤਲ
ਉਂਜ ਤਾਰੇ ਦਾ ਟੁਟਣਾ ਐਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ!
ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਦੀ ‘ਚ ਕਿਉਂ ਝਾਕਿਆ ਗਿਆ?
ਆਵਾਜ਼ ਕਿਸੇ ਦੀ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸਮਝੀ
ਦਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ – ਦੇਖਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ
ਕੋਈ ਘੂਕ ਸੁੱਤਾ – ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ
ਕਲੱਬਾਂ ਤੋਂ ਪਰਤਣ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਚੋਰੀ ਹੋ ਗਏ
ਦੋਸਤਾਂ ਵਾਂਗ ਮਿਲੇ, ਓਪਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਵਿਛੜੇ
ਬਾਦਬਾਨ ਸੀ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ
ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜਾ ਰਾਹ ਮਿਲਿਆ ਓਧਰ ਹੋ ਤੁਰੇ
ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ‘ਚ ਜੀਅ ਲਾਉਣ ਲੱਗੇ
ਅੱਜ ਮੁੱਕ ਗਿਆ
ਕੱਲ ਜਾਗ ਉਠਿਆ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਕੰਕਰਾਂ ਵਾਂਗ
ਕਿਸ ਦੀ ਵਫ਼ਾ? ਕਿਸ ਦੀ ਬੇਵਫ਼ਾਈ??
ਪਟੜੀ ‘ਤੇ ਪਈ ਲਾਵਾਰਸ ਲਾਸ਼ – ਪਛਾਣੀ ਨਾ ਗਈ
ਪੈਰ ਖੜੋ ਗਏ
ਸੜਕ ਤੁਰਨ ਲੱਗੀ
ਕੱਲ ਕਿਸੇ ਅੱਖਾਂ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਦੇਖਿਆ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਥੋਂ ਤੋਂ ਕਿੱਥੇ ਟੁੱਟਕੇ ਆ ਗਈਆਂ ਸਨ
ਬੁੱਲ੍ਹ ਫ਼ਰਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਨਾ ਹੋਈ
ਅਸੀਂ ਪਰਤ ਆਏ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸਫ਼ਰ ਲਈ
ਜੇ ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਹੁੰਦੇ ਉਜਾੜ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣੀ!
ਕਿੱਥੇ ਚਿੜੀਆਂ ਦੀ ਚੀਂ ਚੀਂ
ਕਿਥੇ ਉਕਾਬ ਦਾ ਉਡਣਾ
ਹੱਥਾਂ ‘ਚ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਸੰਗਮਰਮਰ ਦੇ ਟੁਕੜੇ
ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਡੇ ਉੱਚੇ ਹੋ ਗਏ
ਉਂਜ ਤਾਰੇ ਦਾ ਟੁਟਣਾ ਐਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ!
.......................................................................... - ਸੁਰੋਦ ਸੁਦੀਪ
No comments:
Post a Comment