ਕਿਹੜਾ ਮਿਆਰ ਆ ਕੇ ਮਿਣੇ ਇਸਦਾ ਚੀਰ ?
ਜੋ ਸਾਬਤ ਜਹੀ ਤਲੀ ’ਤੇ ਖਿੱਲਰ ਰਹੀ ਹੈ ਇੰਜ ਵਫਾ ਦੀ ਲਕੀਰ !
ਕਿਥੋਂ ਕੁ ਕਿਨਾਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਡੋਬੂ ?
ਕੌਣ ਸੋਚ ਨਾਪੇ ਤੇ ਕੌਣ ਕੋਈ ਆਖੇ
ਕਿ ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਵਰਤਣ ਦੀ ਕਿਹੜੀ ਕੁ ਹੱਦ ?
ਇਸਨੂੰ ਲੁੰਘੇ ਨਾ ਕਿਥੋਂ ਕੁ ਤਕ ਰਾਹਗੀਰ ?
ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਨੈਣ ਨੇੜੇ ? ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਜ਼ਬਾਨ ਸਾਂਝੀ ?
ਤੇ ਕਿਨੀਂ ਕੁ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਭਖ਼ਾ ਦੀ ਹਰਾਰਤ ਬਦਲ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤਾਸੀਰ ?
ਕਿਵੇਂ ਇਸਦੇ ਵੱਢੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕਰਨ ਗੂੜ੍ਹਾ
ਅਸੰਖ ਕੌਲ ਨਿਕਲਣ ਹੋਠਾਂ ਦੀ ਹਿੱਕ ਚੀਰ
ਜਿਵੇਂ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੇ ਪੋਟੇ ਵੀ ਇਸਦਾ ਨਾਪ ਸਕਦੇ ਨੇ ਸਰੀਰ !
ਤੇ ਹੁਣੇ ਕਸਮ ਖਾਣ ਲੱਗੀ ਹੈ ਜੀਕਣ ਇਹ ਹੀਰ
ਦੇਣ ਲੱਗੀ ਹੈ ਪਾਕ ਦਾਮਨ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਸਬੂਤ
ਉਤਾਂਹ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚੁੱਕ ਕੇ
ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਤਲੀ ਤੇ ਇੰਜ ਹੈ ਖਲੋਤੀ - ਵਫਾ ਦੀ ਲਕੀਰ !
ਤੇ ਕੋਲ ਜਿਵੇਂ ਜਾਮਨ ਨੇ ਪੰਜ ਉਂਗਲਾਂ : ਪੰਜ ਪੀਰ
.....................................................................ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ
No comments:
Post a Comment